-Kleutermeisjes worden kaalgeschoren omdat ze dan later meer en dikker haar zullen hebben. Hun theorie wordt gestaafd door het feit dat ik nooit ben kaalgschoren en dus fijn haar heb.
-Boliviaanse verkoopsters laten soms hun kraampje “onbemand” als ze iets moeten gaan eten. Niemand steelt dan, ook ’s nachts niet wanneer er gewoon ee n ‘bache’ wordt gelegd over hun gerief. En als er een verkoopster naast zit dan zal die je alles goed aanrekenen en later eerlijk teruggeven aan die vrouw.
-Bolivianen zijn nooit in staat om duidelijk de weg uit te leggen. Ze zeggen altijd: “langs daar” of “naar rechts”, waardoor je het daarna nog vijf keer aan iemand anders moet vragen.
-Bolivianen laten/doen hun gerief graag in plastiek. Van toetsenborden tot verfrisdenneboompjes voor in de auto: ze laten dat graag in hun plastieken folie zitten.
-Eigenlijk is er in Bolivia een klassensysteem. Je hebt langs de ene kant de vrouwen “de pollera” (zo heet de plooirok van de cholita’s, dit zijn de vrouwen van het platteland) en “ de pontalon/ vestido” (de vrouwen die een broek of jurk dragen, dus diegene van de hogere klasse.)Maar ondertussen heb je ook stinkend rijke cholita’s. Way to go, girls!
-Er zijn veel kinderen van het platteland die een nonkel of tante hebben die 5 jaar jonger zijn dan hen. Dit komt omdat hun grootmoeder geen voorbehoedsmiddelen gebruikt (meestal kan ze zich dat niet veroorloven en liggen de apothekers op een paar uur voor de gelukzakken tot een paar dagen lopen) en dus nog mama wordt als eind veertiger. Als een familie bijeen zit, zie je dus niet meteen de verschillende generaties. Generaties onderscheiden op het blote oog is hier soms niet mogelijk.
-Bolivianen zeggen pas na ht eten “smakelijk”. Als ze hun bord leeg hebben en opstaan, zeggen ze: “provecho. Gracias.” (smakelijk, dank u (voor het eten) Ook op restaurant tegen andere klanten doen ze dit.
-Vanals je hier niest of je neus snuit of natgeregend bent, zeggen ze: je bent verkouden, hier, een mate de coca (cocathee)
-80 procent van de auto’s komt uit Japan. Alle micro’s, zo heten de busjes van het openbaar vervoer, hebben Japanse opschriften. Dus ze hebben hier wat schrik voor de gevolgen van de aarbeving.
-Als Bolivianen een kerk passeren (te voet, met de auto of bus) dan slaan ze een kruisteken. Hetzelfde gebeurt als ze langs de weg een gedenkteken voor verkeersslachtoffers passeren. Zo’n kleine kruisjes zijn er jammergenoeg wel nog veel.
-Boliviaanse vrouwen hebben niet veel schaamte voor hun vetrolletjes, als hun kledij spant dan is dat geen probleem. Zich omkleden bij onbekende vrouwen: ook geen probleem. Maar vanals ze zich begeven in een zwembad of rivier dan kruipen ze liever in het water met hun kleren dan met een badpak.
-De meeste Bolivianen kunnen trouwens niet zwemmen, en als het min of meer kunnen dan is het “op zijn hondjes”
-Televisie is een basisrecht. Een televisie hebben is belangrijker dan stromend water. Bij rijke families staat er in elke slaapkamer (ook van de kinderen) een tv. Op het platteland vind je ook altijd minstens 1 tv per familie.
-De meeste Bolivianen slaan liever iets uit hun botten dan te zeggen: “ik weet het niet”. Dus word je vaak gefopt.
-Verzorgd haar is voor vrouwen heel belangrijk. Uit je huis komen zonder dat het haar mooi gekamd of gevlecht is, of met een assymetrisch kapsel: no way Jose.
-Chinese restaurants zijn vaak maar weinig Chinees. Om aan te duiden dat het een Chinees restaurant is noemen ze het: Chifa. Maar de meerderheid serveert geen Chinees eten maar kip. Waar je ook gaat, altijd en overal op elke hoek wordt er hier kip verkocht: gefrituurde bil, vleugel of borst, of gelijk welke andere vorm: geen gebrek aan kip in Bolivia. En om een echt Chinees restaurant te vinden moet je wat meer zoeken.
- Sommige families plaatsen een mes aan de binnenkant van de deur, dit zou de inbrekers weren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten